TCB (Take Care of Business) betekent in wezen twee dingen: Enerzijds beschrijft het het persoonlijke concept en de muzikale smaak van het hoofd van het bedrijf, en anderzijds betekent het simpelweg – en onvermijdelijk – zaken doen! Voor één persoon om deze onmiskenbaar tegengestelde elementen tot een gemeenschappelijke deler te verenigen, is een aanzienlijke inspanning nodig – en deze inspanning bracht succes voor degene die het risico nam een platenlabel te runnen. Zijn naam was Peter Schmidlin.
De stad Bazel heeft een grote reputatie als het gaat om drummen. Het is dan ook geen verrassing dat Peter Schmidlin, geboren en getogen in Bazel, al op jonge leeftijd begon met drummen. Na enkele jaren als professioneel muzikant vond hij economisch aantrekkelijkere alternatieven en bleef hij actief als semi-professional, terwijl hij een van de meest getalenteerde en gevraagde drummers van Europa bleef. Zou zo’n muzikant ooit aan een carrière als muziekproducent denken? Het antwoord is… nee! Toch begon Peter Schmidlin op een gegeven moment serieus na te denken over het betreden van de andere kant van de muziekwereld: het worden van een muziekproducent. Misschien kon hij zijn uitgebreide ervaring en de vele contacten die hij tijdens zijn muzikale carrière had opgedaan, benutten.
Daarom besloot hij in 1988 uiteindelijk niet alleen jazz te spelen, maar ook te produceren, en richtte hij zijn eigen label op: **TCB**. De eerste producties waren gebaseerd op een reeks live-opnamen gemaakt door Radio Zürich, waarbij een “huisband” – met Peter Schmidlin op drums – beroemde jazzmuzikanten begeleidde, zoals Dexter Gordon, Woody Shaw, Benny Bailey, Eddie Daniels, Johnny Griffin of Clark Terry. Deze eerste TCB-producties werden uitgebracht als een compilatie van lp’s met de beste opnames. Niet veel later begon het cd-tijdperk, en TCB moest zich aanpassen. Peter Schmidlin produceerde een aanzienlijk aantal cd’s met de beste muzikanten uit Zwitserland en daarbuiten.
In 1992 huurde het bedrijf kantoorruimte in Lausanne en werden distributiecontracten getekend in heel Europa, Japan, Zuid-Afrika, Canada en de Verenigde Staten. Het label kreeg steeds meer erkenning, omdat zijn producten dankzij hun kracht en hoge muzikale kwaliteit in alle belangrijke markten werden verkocht.
Er werden nieuwe ideeën geïntroduceerd. Een van deze ideeën was een handig hulpmiddel voor consumenten: de rug van een TCB-cd werd gemarkeerd met een specifieke kleur om de muziekstijl aan te geven. Rood stond voor Bebop/Hardbop, blauw was gewijd aan het erfgoed van Benny Goodman en andere swinghelden, groen markeerde nooit eerder uitgebrachte opnames van Swiss Radio met jazzgrootheden zoals Quincy Jones, Cannonball Adderley Sextet en Art Blakey. Geel stond voor “hedendaagse jazz”, terwijl zwart producties aanduidde van “World Jazz Music” met artiesten uit Zwitserland, Afrika of Brazilië.
Voor een klein platenlabel, dat onvermijdelijk in de schaduw staat van de grote spelers met hun agressieve marketingstrategieën, is het allesbehalve eenvoudig om succesvol te blijven. Toch weerhield dit Peter er niet van om optimistisch te blijven en met bewonderenswaardige regelmaat uitstekende cd’s te produceren.
In 1996 verhuisde het bedrijf naar Montreux, een stad die sinds 1967, met het eerste festival, onmiskenbaar een van de wereldhoofdsteden van jazz is geworden. TCB tooide zich met de veelbelovende ondertitel “TCB – The Montreux Jazz Label”, een titel die Peter persoonlijk werd toegekend door Claude Nobs. Dankzij deze samenwerking bracht TCB “Live at Montreux”-cd’s uit met artiesten zoals Lynne Arriale, Buster Williams of Kenny Drew Jr.
Bijna dertig jaar lang stortte Peter Schmidlin al zijn energie in zijn droomproject, waarbij hij een indrukwekkende lijst cd’s produceerde. Onder de parels van de catalogus vinden we namen zoals George Gruntz, George Robert, Thierry Lang, Andy Scherrer, Dusko Goykovich, Mark Murphy, Enrico Pieranunzi, Richard Galliano en vele anderen.
Na het overlijden van Peter Schmidlin op 25 mei 2015 besloot zijn weduwe, Barbara Frei Schmidlin, haar man op de mooiste manier te eren: door zich in te zetten om het TCB-avontuur voort te zetten en de jazz levend te houden. Ondanks de steeds moeilijkere economische omstandigheden voor jazzproducties blijft TCB zich inzetten om deze muziek te promoten en muzikanten te ondersteunen die ervoor kiezen een deel van hun weg met het label te delen. Dankzij Peters visie gaat het grote jazzavontuur van TCB verder.
